Wat gaat de tijd toch snel..
En vooral als je veel meemaakt! 
Zondag was een dag om nooit meer te vergeten.. 
Eigenlijk te lang , en te indrukwekkend om te delen! Maar ik wil jullie wel graag vertellen over vandaag! 

Al vroeg waren de jongens op pad naar school & ik naar de wijk! 
Omdat het heerlijk weer was, konden we buiten in de zon de porridge klaar maken. Daarna hebben we alle bankjes buiten in de tuin in de schaduw gezet.. En zijn we de dag begonnen met een bijbelverhaal, hebben we gezongen & gebeden.. We hadden twee groepen gemaakt , de baby’s & de grotere kinderen.. 
Albert hield de grotere groep bezig , en Annah de baby’s.
Dat gaat allemaal zo anders dan in, zo bijzonder om mee te maken.. 
Er wordt gewoon een kindje aangewezen en die mag dan voorgaan in gebed. Of er wordt een meisje aangewezen die mag zingen.. 
Of ze mogen om de beurt uit de bijbel een stukje lezen, en dan worden er vragen gesteld. De kinderen geven dan een antwoord, en dan wordt er gezegd klap voor hem/haar. 

Ook kregen ze een stukje opvoeding mee, want Albert vertelde de kinderen dat ze 3 dingen moesten doen in de ochtend … Als ze wakker werden, moesten ze eerst bidden tot de Heere, om te danken dat ze deze nieuwe dag van Hem hebben gekregen. En of Hij ook deze nieuwe dag weer bij hen wilde zijn. Het 2e was, je bed opschudden en je gezicht wassen / tanden poetsen. En het 3e was, je moeder helpen met klusjes. 

Mooi om mee te maken! 

Daarna werden de kinderen in groepjes verdeeld, het ene groepje speelde kwartet. Bij een ander groepje werd er voorgelezen uit een mooi boek, en ik maakte met de meisjes armbandjes.. Geweldig vonden ze het .. 
Omdat het best veel kinderen zijn, en ze dus echt niks gewend zijn van orde / waarschuwen / netjes zitten .. was het even wennen.. Maar al snel had iedereen een mooi armbandje. Zelfs de jongens vonden het leuk om iets te maken.. 
Dus voor de volgende reis, nog meer doosjes met kraaltjes!! 
Knutselen vinden ze geweldig, maakt niet uit hoe oud.. 

Al snel was het tijd voor Porridge , en omdat het mooi weer was dronken de kids dit heerlijk buiten op. Al snel zat de teil weer vol met lege bekers, en was het tijd voor spelletjes.  Vanuit Nederland hadden we veel ballen meegekregen, dus de jongens speelden voetbal. 
De rest maakte een grote cirkel, en speelden we heel wat spelletjes. Verstoppertje spelen , springtouwen, tot een bal overgooien toe.. Wat genoten zij, maar ook ik! Al die vrolijke gezichten, even ergens anders aan denken.. Het was geweldig! 

En toen was het al weer tijd voor lunch. Dit is eigenlijk de eerste keer dat deze kinderen een echte maaltijd krijgen. Omdat wij nog maar net zijn begonnen met dit project , en we het rustig aan willen doen want we willen het natuurlijk wel volhouden. Dus kunnen we het beter rustig opstarten en het dan opbouwen. Dan in één keer alles doen, en dan later zeggen het kan niet meer.. Dus was dit eigenlijk een testdagje.. met lunch! 
Er werd rijst gekookt met bonen. En echt werkelijk waar dit was binnen no time op. Zelfs mijn volle bord met rijst en bonen werd opgegeten door iemand die eigenlijk al een bordje op had.. 

Wat was dat smullen.. ( zie alleen al de foto’s) 

Vanmiddag hebben wij alle kinderen die in deze wijk komen geregistreerd. We noteerden hun naam en leeftijd, en maakte van elk kindje een foto. Dit met toestemming van de ouders, want wat wij hiermee gaan doen is het volgende; 
Als wij straks weer in NL zijn, gaan wij voor deze kinderen op zoek naar een sponsor. Zodat dit kindje 5 dagen in de week, bij ons in de wijk kan komen voor 2 heerlijke maaltijden. Een beker porridge en een warme maaltijd als lunch.
Maar ook zou het geweldig zijn, dat deze kinderen een paar schoenen kunnen krijgen, en misschien wel een uniform. Wat dat is toch onze eerste levensbehoefte, eten / kleding & Gods Woord. Als wij deze 3 dingen nu allemaal aan één kindje kunnen geven, zou dat toch geweldig zijn? En dat ze dan misschien ook wel naar school kunnen in de toekomst. Wie wilt dat nou niet? Dat gunnen wij onze kinderen toch allemaal.. Eten / drinken / kleding etc.

Ons / mijn doel was eigenlijk 50 kids , maar als je dan aan het einde van die reeks kinderen komt en je bent al over de 50 heen dan ga je echt niet zeggen .. nee voor jou niet.. dan denk ik alleen maar, ik ga me best doen voor jullie allemaal! Want je gunt het ze zo hè. 

Vooral als je dingen met je eigen ogen ziet / hoort. Want toen ik bijna klaar was, dacht ik .. Waar is dat ene manneke nou die zo graag een armbandje wilde maken vanochtend? En die pas in die plas met water was gevallen.. ( Met sommige kids krijg je echt een band! ) 
Wat bleek, hij was naar huis gegaan.. Waarom wist niemand, dus besloot ik met een ouder meisje hem op te zoeken. We kwamen aan in een piepklein huisje .. ik noem het trouwens een huisje , maar ik bedoel een schuurtje, nee zo zielig. Daar was de vader van het ventje , en toen ik me voorstelde en vroeg waar het manneke was, vertelde hij glunderend kom maar eens kijken.. En daar lag hij, op een oud versleten matras! Heerlijk te slapen, hij was versleten van de ontzettende leuke dag aldus de vader! 

En toen ik vanmiddag nog een tevreden slapend meisje naar huis bracht, toen dacht ik helemaal .. ik ga zo me best doen om voor jullie een sponsor te vinden! 

Morgen DV hopen de jongens het speelkeukentje op school af te maken, foto’s volgen! En ik ga weer naar de kids in de wijk. 
Hoe gaaf is dat trouwens , dat mensen je appen of via Facebook reageren.. Hebben ze nog iets nodig of kan ik geld overmaken voor eten. Hierbij wil ik jullie daarvoor hartelijk bedanken, namens alle kinderen! 

Lieve groetjes, vanuit een warm & zonnig Kenia!

Piek