Zoals velen van jullie al weten, heeft Kenia een plekje in ons hart gekregen! 
En zo reisden wij alweer voor de 3e naar Kenia, nu met mijn 2 broers & onze allerliefste reisleidster & oprichtster van de Emy-land school in Kenia.

Gisteren zijn we aangekomen, en werden we zoals altijd bij het vliegveld opgewacht door John met de schoolbus van Emy-land! Alle koffers werden een voor een op het dak van de bus gehesen en vastgebonden! En wat een geluk dat Jaap & Jacob mee waren, want ja wat wil je met 4 dames & 2 jongens met allemaal 2 koffers. 12 koffers bomvol met spullen voor in Kenia werden vastgebonden, en ging onze reis verder.. 

Trouwens, nadat alle koffers een plekje hadden gekregen en we wilde instappen wilde de nieuwe manager van de Emy-land school eerst de Heere danken dat we veilig waren aangekomen, en of Hij ook deze reis wilde zegenen. Hoe bijzonder is dat, midden op de parkeerplaats wij al met zes personen, de buschauffeur, twee andere Nederlanders die ons kwamen ophalen, en dan ook nog tegen een vreemde man zeggen die toevallig naast ons stond geparkeerd; ‘ Kom bid mee, we gaan Hem danken ‘. We dachten allemaal hetzelfde, in Nederland zouden we ons schamen! Maar hier is het zo normaal, en zo vertrouwd!! 

Na een lange rit kwamen wij bij ons verblijf aan, moe maar toch vol met energie om alle kinderen weer te zien! 
Maar omdat het al best laat was, besloten we op tijd ons bed in te gaan om de volgende morgen toch weer fris voor de dag te komen! 

En wat bleek…. fris & fruitig werden we wakker gemaakt door een heerlijke harde regenbui. Die trouwens bijna de hele dag heeft geduurd!! Maar goed dat wilde de pret niet drukken.. 
Jaap & Jacob waren trouwens gisteren met Emely al bij de houtzagerij geweest om hout te bestellen voor het keukentje wat zij aan het maken zijn voor de kids op school! Ze keken hun ogen uit, want ja wat wil je als je zelf ook handig bent! Om precies te zijn , en wel geteld door 8 man personeel achter één toonbank werden zij geholpen. De een praat, de ander luistert, weer een ander heeft een rekenmachine, en nog een ander pakt het geld aan, en weer een ander geeft het wisselgeld. 
Maar goed vandaag werd het hout netjes afgeleverd op school, en konden ze aan de slag! 

Morgen hoop ik trouwens op de Emy-land school te zijn, dus foto’s volgen!

Want zoals velen van jullie al weten, hebben wij ons eigen project in Kenia. 
Even voor degenen die dit nog niet wisten; wij huren daar een pandje, en dat is voor kinderen die niet naar school kunnen omdat daar geen geld voor is. Daar kunnen de kinderen nu nog 4 dagen, maar straks misschien wel 5 dagen heen om daar een maaltijd of iets te eten te halen. Dit wordt klaargemaakt door een moeder die wij in Kenia hebben ontmoet, maar ook helpen daarbij Annah dit is trouwens de moeder van mijn sponsorkindje (die op de school van Emely zit  en Albert een vader van 4 kinderen die ons ook bij dit project helpt. 
Ook hebben wij een beveiliger die ons pand in de nacht bewaakt, en Ruth die net als Emely een duizendpoot is en alles in Kenia regelt voor ons. (wij zijn bezig met het oprichten van een eigen stichting, en binnenkort wordt ook de naam bekend gemaakt, logo, website etc.) 

Maar omdat ik in mei ook al geweest was, wist ik de weg nog en werd ik opgewacht door Annah & Albert bij ons gehuurde pandje. Dit pandje, en de namen die ik net noemde worden trouwens bijna allemaal gefinancierd vanuit Nederland door sponsors. Hoe geweldig is dat? Mensen die willen helpen met de huur van dit pandje, maar ook mee betalen aan de salarissen van het personeel. Zodat ook zij een maaltijd kunnen kopen voor hun man die thuis zit, of kinderen die echt honger hebben! En niet zoals ons, uit school komen, een koek pakken, wat drinken en dan niet kunnen kiezen welke zak chips we willen..
Dus bij deze willen wij ook onze sponsors die ons maandelijks steunen hartelijk danken, en ook de mensen die via de bank geld hebben overgemaakt, of een extra fooitje gaven in het Theehuijs! 

Omdat op donderdag eigenlijk het pandje altijd gesloten is, hebben we eerst een overleg gehad met Annah & Albert. Over hoe het gaat, wat er loopt, of er dingen zijn etc. We begonnen om 8 uur, en om 10 uur had ik best wel zin in koffie! (wat wil je als je in een Theehuijs werkt) dus was ik zo slim om zakjes oploskoffie mee te nemen.. maar dat moet er wel gekookt water zijn! Maar omdat het buiten zo hard regende kon er geen vuurtje gemaakt worden, en omdat de gasfles leeg was moest er een nieuwe volle gasfles komen. Annah had een idee, ik bel wel iemand. Zo gezegd zo gedaan, om het kort te houden om half 2 zat ik aan mijn eerste bakkie koffie. Wat genoot ik daarvan, en hoe relaxt toch? 

Na onze bespreking lieten Albert & Annah de buitenkeuken zien.. Zoals je ziet, echt Afrika! Omdat de keuken in het pandje echt te klein is, moeten ze buiten koken. Ook omdat het grote pannen zijn, maar ze vertelde me dat het steeds lastiger werd omdat het als het regent …. de pannen letterlijk en figuurlijk naar buiten drijven. 
Dus besloot ik foto’s te maken, en kwamen we op een geweldig idee. Want toen ik gisteren bij de houtzagerij liep, zag ik a heel veel hout en van die handige golfplaten voor een dak! 
En wat nog leuker is, heb twee hele handige broers meegenomen! En wat nog leuker is, onze buurman eigenaar van de bouwmarkt heeft de jongens een boormachine meegeven voor in Kenia. In plaats van sponsorgeld, kregen zij een boor om die ook hier te laten! 
Dus dat komt vast en zeker goed! 

In de middag kwamen er uiteraard heel veel kinderen, want ik werd al vroeg gesignaleerd ( viel ook best wel op, met mijn witte benen , regencape tot aan mijn enkels , beetje langs de grote plassen heen lopen om niet vies te worden etc) 

Hoe leuk was dat, kinderen die mijn naam nog wisten, en ik hun ook nog kon herinneren. Dat doet je echt goed! En toen we zo met elkaar aan tafel zaten, heerlijk buiten de regen en iedereen met een kleurplaat voor zich, en Albert zijn gitaar pakte en de kids het lied zongen , I am so happy… toen dacht ik nog, zouden ze beseffen wat ze zingen? Dat maakt je dan wel stil, en durfde ik niet te zeggen ; jammer hé het regent..

Omdat het pandje eigenlijk gesloten was, kwamen nog niet alle kinderen en was het ook niet de bedoeling dat ze iets zouden krijgen.. Maar kon het niet over me hart verkrijgen om deze kinderen zo naar huis te sturen.. Dus kochten we bananen, en deelde deze uit. Omdat we laat koffie op hadden, aten wij zelf ook laat. En at ik mijn allereerste Keniaans bord leeg in ons pandje.. ( wel na het nog 2 keer volgegooid krijgen van Annah, want ja ze zei volgens mij vind je het wel lekker je had het zo snel op! Ik dacht juist, hoe eerder ik het op eet hoe beter haha.) Maar eerlijk is eerlijk, het smaakte prima! En toen ik al etend een paar kinderen voorbij zag lopen met gescheurde kleding, blote voeten. Toen dacht ik nog, ik moet me schamen als ik zeg dat ik het niet meer hoef.

De school was inmiddels ook afgelopen en sprak ik met de boys & Emely bij de houtzagerij af. In een tuktuk kwamen ze aangereden, en ik was met Albert in een Tuktuk. Want als ik ingestapt was zonder Albert ( een Keniaan ) rekenen ze dubbel en dik. Dus dit ritje was nu maar 50 cent, maar als ik alleen geweest was rekenen ze gerust 5,-. Dat heb ik dus van de vorige keer geleerd, eerst de prijs afspreken en dan pas instappen. 
Al doende leert men.. 

Morgen DV hoop ik naar de Emy-land school te gaan, en hoop ik te gaan helpen met het bakken van pannenkoeken. Dit is werkelijk waar een feestje om te doen, en al helemaal om uit te delen. Die gezichtjes, zo blij! Alleen al met een pannenkoek. 
In de middag hoop ik met me broers ons pandje te bezoeken, want zodoende hebben zij het nog nooit gezien. En hopen zij een beginnetje te gaan maken met de buitenkeuken, zodat we in de toekomst een echte warme maaltijd voor de kinderen kunnen maken.. 

Ik hou jullie op de hoogte! 
Lieve groetjes vanuit een regenachtig Kenia,

Piek