Hier een bericht van ons uit het verre Kenia.

Op donderdag 5 oktober zijn wij rond 13:00 vertrokken vanuit Ouddorp.

Al dagen waren we bezig met het vullen van koffers, want zoals jullie misschien al wisten maakte we deze reis niet alleen.

Mama Bianca, mijn vriend Job & ik zijn vast vooruitgegaan.

Volgende week DV hopen papa met mijn drie broertjes te komen.

Het was weer een hele reis. Maar alles is gelukkig goed gegaan. 🙂

Met 6 volle koffers, en natuurlijk teveel handbagage werden we uitgezwaaid door papa, Moos & Jantje. 🤎

Job had alleen een rugzak met zijn benodigdheden, maar mama & Pieke moesten natuurlijk naast een gevulde rugzak ook nog even 2 losse tassen.🤓
( typisch vrouwen hè )
Met daarin een kussen, een plaidje en teveel wat we helemaal niet gebruikt hebben natuurlijk.😂

Maar goed, in het vliegtuig hebben we heerlijk onder het optidee plaidje gezeten.
En Job heeft de hele reis de wacht gehouden.👀

We vlogen rond 20:30 vanaf Amsterdam naar Nairobi. ✈️

Daar aangekomen was het echt een beetje een race. 😅

Want we hadden een overstap, en hadden daarvoor eigenlijk maar een uurtje.🫢

Maar eer dat we het vliegtuig uit waren, en door de visum check heen waren. Hadden we echt nog maar een kleine 15 minuten om onze koffers op te pikken bij de bagageband, door de security check te gaan, de straat over te steken met onze koffers & opnieuw in te checken.🫨

Kortom: Je had ons echt moeten zien rennen.🙊

Helaas brak bij Job een wiel van zijn koffer, gelukkig hoefde niet één van onze ‘grote’ koffers open. Dus dat scheelde weer.😃

Alleen mama haar handbagage werd even gecontroleerd, die zat vol met: ‘kerstkaarten & Bijbelse kinderboekjes’.

En een setje ondergoed voor het geval ze haar koffer kwijt zou raken.😜

Nou de mevrouw vond het wel best, en we mochten gelukkig door.😉

Vanaf Nairobi was het gelukkig maar een klein uurtje vliegen, alleen Job kan iets vertellen over deze reis want de dames deden weer even een dutje en hebben dus niet veel gezien.😜

Aangekomen in Mombassa, pikte we onze koffers op en stond Mohammed al te wachten.

Onze vaste taxichauffeur bracht ons naar ons verblijf.🇰🇪

Onderweg keken we onze ogen uit, en al snel roken we het ‘bekende’ geurtje. 🥰

Wat je niet kan omschrijven, en niet in een potje kan kopen. Maar het voelde als thuiskomen.😉

Zelfs Job zei bij aankomst van ons verblijf: ‘we zijn weer thuis’. 🙂

We haalden wat boodschappen voor de volgende morgen, en besloten op tijd naar bed te gaan. Het was een lange reis.😉

Donderdag om 13:00 vertrokken we uit Ouddorp, en we kwamen rond 13:00 aan bij het verblijf.

Maar na een nachtje slapen, waren we de reis al weer vergeten.🙂

Vanmorgen vroeg na het ontbijt hadden we afgesproken met Ruth. Zij is de moeder die alles regelt voor Ruth’s Shelter, we parkeerde de auto die we gehuurd hadden en liepen naar het huis van Ruth.

Onderweg kwamen we al wat Petals kinderen tegen.💙

Zo leuk als je dan uit de verte hoor: AUNTIE PIEK!

En je een paar zwaaiende kinderen ziet, die je dan herkennen.🩵

We kregen wat te drinken bij Ruth, en we hadden een setje kleding meegenomen voor baby Lourens. Dit werd natuurlijk gelijk even gepast, en werd er een foto gemaakt. 🤎

Annah, de andere moeder die in dienst is bij de stichting heeft 4 weken geleden een klein meisje gekregen. En daar zouden we samen met Ruth heen gaan voor het ‘kraambezoek’.💞

Ook hier werden we hartelijk ontvangen. Het meisje van Annah draagt de naam: Gloria.

Ook hadden we een bezoek aan Emmah, op de planning staan. Emmah is ook één van de moeders die in dienst is van Ruth’s Shelter, en zij is al een aantal weken thuis.

Dit i.v.m. de zorg voor haar zoontje van nog geen 2 jaar.

Hij is 4 weken geleden ernstig verbrand, en mocht afgelopen week thuis komen uit het ziekenhuis.

Wat was dat verdrietig om aan te zien. 😔
Jayden is in een kokende waterkookpot terecht gekomen, en is dus verbrand vanaf zijn schouders tot net onder zijn dijbeen.
We werden hartelijk ontvangen in het ‘huis’ van Emmah.

Zij woont samen met haar man, een meisje Precious en hun zoontje Jayden.

Het was echt zo’n klein huisje.. en zo’n schrijnende situatie.

Jayden had een verband om zich heen, en wilde alleen maar dicht tegen Emmah aan ‘hangen’. Zitten koste hem veel moeite, en hij had pijn. Dat zagen we, zijn gezichtje vertrok van de pijn bij iedere beweging.

Zoals sommige van jullie weten, hebben wij 3 weken geleden twee bing avonden georganiseerd. En hebben wij een ontzettend mooi bedrag opgehaald. Een deel van deze opbrengst hebben wij voor de ziektekosten van Jayden apart gezet.

Hiervan hebben wij dus voor Emmah de ziekenhuisrekening kunnen betalen, van al die tijd dat Jayden verzorgd werd.

Haar man ( Sadrach) en Emmah waren hier enorm dankbaar voor, want zonder dit geld had ze het nooit kunnen betalen.

We zagen 1 bed staan, en wat bleek.
Dit delen ze met 4 mensen.

De nachten waren verschrikkelijk vertelde de vader, dan was Jayden vaak wakker van de pijn.

We zagen aan Emmah dat ze echt versleten was, het kost haar zoveel energie vertelde ze. Maar ze klaagde niet hoor.

De vader vertelde met schaamte dat hij graag het bed wat tegen de muur aan stond wilde repareren, en voor Jayden een bed wilde maken.

Waar hij overdag in kan liggen, want hij kan echt alleen maar op zijn buikje liggen. Maar ook voor de nacht kan gebruiken, zodat hij niet met zijn zusje en ouders in 1 bed hoeft.

We vertelde de ouders dat we van het geld wat opgehaald is, graag een bed wilde kopen met een matrasje en een muskietennet.

Wat waren ze blij, en de vader bedankte ons hartelijk.

We vertelde hem dat ze de mensen in NL maar moesten bedanken, die met liefde tijdens de bingoavonden geld hebben gegeven.

Omdat het een kleine ruimte is waar het bed komt te staan, besloten we in overleg met de ouders een stapelbed aan te schaffen.
Zo kan dus boven hun dochter Precious, en onder Jayden slapen.

Het was zo bijzonder om te zien, wij waren niet de enige die op bezoek kwamen. Er waren twee andere mensen, ook uit de buurt waar Emmah woont.
Allemaal kwamen ze even op bezoek voor de kleine Jayden.

Toen ze weggingen, gaven ze ons allemaal een hand en Emmah als laatste…
We zagen dat ze een klein bedrag in Emmah’s hand stopte en haar veel sterkte wenste. Waarschijnlijk was dit om iets eten te kopen, want eerlijk waar. Er was niets ‘eetbaars’ te ontdekken.

Wat hebben wij het dan goed bedacht ik me, het is zaterdag. Wij zijn dan druk bezig met ‘weekendboodschappen’.

Gelukkig kan ze nu wat fruit en groente kopen voor haar gezin, en we hopen dat Jayden snel in zijn ‘eigen’ bed kan.

Onderweg zagen we ook weer van alles. Het verkeer, kris kras door elkaar. Maar ook kinderen die bij een grote vuilnisbak ‘aan het spelen’ waren.

Op hun blote voeten, zochten ze tussen het afval. Waarschijnlijk naar eten.🫢

We vonden een lokale groenteboer, en kochten daar ons fruit en groente voor aankomende dagen. 🍌 🍏 🍍

De jongen die ons hielp, vertelde met trots over zijn producten. We mochten foto’s maken in zijn shop.

Langs de kant van de weg zijn iedere dag mensen bezig met hun kraampje.

De ene verkoopt fruit, weer een ander handgemaakte spullen.

Omdat Diani best een toeristische plek is, hopen ze natuurlijk dat toeristen iets kopen.
Soms gaat iets zo leuk:

Iedere keer als wij in Kenia zijn, komen we bij een zelfde shop. Wat blijkt: is het een moeder waarvan één van haar dochters op de Petals zit! Hoe mooi was het om te zien hoe zij dus dagelijks langs de kant van de weg staat met spullen om te verkopen, om zo geld te verdienen.

Daarom vonden we het extra leuk om wat souvenirtjes bij haar te kopen, en om ze mee te nemen naar NL. 🇳🇱
Wetend, waar het vandaan komt. Maar ook om te zien hoe het gemaakt wordt. En door wie! We hebben al heel veel mooie dingen gescoord, en hopen dit zeker mee te nemen naar NL. Hiervan is de opbrengst natuurlijk ook volledig voor Ruth’s Shelter. 🇰🇪

Het was weer een dag om nooit te vergeten! 🤎

(tekst gaat verder onder foto’s)

Toen ik vanmorgen uit de auto stapte en een man mij riep of ik alsjeblieft wat fruit bij hem wilde kopen. Dacht ik, stel dat dit zijn inkomsten is. Zou hij dan na onze aankopen van het fruit, ook iets van dit geld kunnen kopen….?

Het idee alleen al dat de mensen hier dus zo anders leven en moeten denken als wij.

Wat moeten wij dan dankbaar zijn voor iedere dag die we krijgen.

De vader van het verbrande jongetje, sprak de woorden:

‘May God bless you’.

Toen dacht ik, dat hebben wij niet alleen nodig. Maar iedereen heeft dat nodig. Of we nu arm zijn en in Kenia wonen, of in NL.

De hartelijke groeten van Mama & Job! 🤎

Een hele goede zondag toegewenst, en we hopen zo de Heere wilt en wij leven zullen jullie maandagavond weer op de hoogte te stellen.

Lieve groetjes vanuit een warm Kenia. 🖤❤️💚