Reisverslag dag 1: donderdag 17 oktober 2024

Ons allereerste bericht! Vanuit het verre Kenia.

Na een lange reis zijn wij vandaag aangekomen.

Gisterenmiddag (woensdag 16 oktober ’24) om 13:30 uur vertrokken vanuit Ouddorp. En vandaag waren we rond 11:00 uur in ons verblijf. ( het is hier trouwens 1 uur tijdsverschil )

Wat een reis was het weer! Maar als we erop terugblikken, mogen we niet klagen. Alles is zeer voorspoedig gegaan.

Vanuit Ouddorp geen file, en we reden met twee auto’s en een bus vol koffers richting Amsterdam. Daar aangekomen hebben we eerst alle koffers uitgeladen en ervoor gezorgd dat die alvast weg konden. Dat gaf een hoop rust.

We waren namelijk met vijf personen: Corianne & Josephine, de twee vrijwilligers die zich twee weken lang gaan inzetten op de school, mama, Job & ik. In totaal reisden we dus met 15 koffers. Veel, hè? Dit kwam omdat Dries op het laatste moment toch besloot niet mee te gaan, vanwege zijn gezondheid. Corianne & Josephine hadden een sponsor voor kinderbijbels, die we heel graag wilden meenemen. Dus vandaar de extra koffers. 😊 En dat hebben we geweten. Wat een gesjouw was het! Gelukkig hadden we goede hulp van papa, Moos, Dries, Jantje & Tjeerd : het uitzwaaiteam.

Nadat alle koffers waren ingecheckt, hebben we nog een kopje koffie met elkaar gedronken en een heerlijke appelflap van Ger. Uiteraard was er maar één koffer te zwaar, en ik hoef denk ik niet te vertellen wie dat was. 😉 De andere waren allemaal precies goed, dus dat gaf een hoop rust.

Tjeerd las met ons een stukje uit de Bijbel, psalm 121, en ging ons daarna voor in gebed. Het lijkt zo vanzelfsprekend om een grote reis te maken, en we gaan ervan uit dat alles voorspoedig mag gaan. Maar dat is niet altijd zo!

Toen was het echt tijd om naar boven te gaan voor de laatste douanecheck. De grote koffers waren al weg, dus het ging alleen nog om onze handbagage. En aangezien ze die nooit wegen, maakten wij daar gretig gebruik van.

Bij aankomst bleek er echter een nieuwe regel te zijn: geen drinken, gevulde fles of iets dergelijks mocht mee. En toen het koffertje van mama van de band werd gepakt voor een controle, vroeg de beste meneer of er bakstenen in zaten, zo zwaar was het. Maar toen hij zag dat de handbagage afgeladen vol zat met bijbels, mochten we gelukkig toch verder.

Alleen Corianne was vergeten haar fles water te legen, dus werd netjes even terug begeleid naar stap 1. Aldoende leert men. 😊

We hebben snel iets gegeten en konden al snel het vliegtuig in.

Corianne en Josephine zaten ergens halverwege het vliegtuig, naast elkaar. Pieke en Job op de achterste rij. Mama zat daarvoor, naast twee heel gezellige heren, die naar ons idee al aardig wat gedronken hadden. En toen meneertje drie naast Piek neerplofte voor de grote reis, besloot ik toch even te vragen of het niet gezelliger was dat hij naast zijn twee vrienden kon zitten en mama dus naast ons. Dit was zeker geen probleem, en zo zaten wij dus achter deze drie herrieschoppers. Want wat bleek: er kwam een steward van de vliegmaatschappij om duidelijk te maken dat ze gedurende de vlucht alleen nog maar koffie en water zouden krijgen. En net voor het opstijgen werd er uit hun handbagage een plastic tas gehaald waarin hoogstwaarschijnlijk een fles alcohol zat. En toen begon de reis!

Een bijna negen uur durende vlucht richting Nairobi. Normaal gesproken deden we hier korter over, maar we moesten een stuk omvliegen.

Aangekomen in Nairobi werd het een race tegen de klok. Het vliegtuig landde om 06:50 en de volgende vlucht ging om 08:00. En aangezien we op de achterste rij zaten, werd het rennen… Gelukkig hadden we het voordeel dat er geen rij was bij de visumcheck! Terwijl we onze koffers uit het vliegtuig konden zien, duurde het toch nog even voordat al onze koffers compleet waren. Gelukkig zat er maar op één koffer een groot kruis, en deze hebben we er netjes afgeveegd.

Nog meer geluk hadden we toen de 15 koffers niet over de band hoefden bij de controle, maar alleen onze handbagage.

Daarna snel alle koffers op een karretje en oversteken naar het volgende vliegveld.

Helaas moesten daar alle koffers één voor één over een jumbo bandje (je moet het je voorstellen als de kassa bij de Jumbo). Haha. Een en al getob. Schoenen uit, handbagage door de band… en toen weer opnieuw inchecken.

Gelukkig hebben wij hier al wat ervaring mee, en vroegen we iemand om hulp. Nou, die had het meteen door en ging als een speer. Binnen no time waren de 15 koffers ingecheckt. Een paaltje met afzetlint werd opzij gezet, en wij liepen als vijf ganzen achter de beste meneer aan. Helaas kreeg hij het niet voor elkaar door te lopen, dus moesten we wederom door de beveiligingscheck en zo renden we rond 07:55 over de luchthaven van Nairobi, met losse veters, half opengemaakte tassen en nog net niet onze rugzakken op de kop.

Maar… WE HEBBEN HET GEHAALD!

Na een goed uur arriveerden we op de luchthaven van Mombasa. Hier werden we hartelijk ontvangen door onze taxichauffeurs. De koffers zaten al snel in de auto, en wij kropen met z’n vijven op de achterbank van een echte Keniaanse bus.

Al hobbelend deelde de chauffeur de simkaartjes uit, want hier gebruiken we andere simkaartjes. Job fixte binnen no time dat we weer contact hadden met het thuisfront.

Normaal gesproken moesten we altijd over de pont met de ferry, maar omdat de nieuwe weg open was, hoefde dit niet. En dat scheelde enorm in de tijd! Al snel kwam ons de overheerlijke geur van ons oude, vertrouwde Ukunda-dorpje tegemoet.

Bij aankomst hebben we meteen de koffers uitgepakt en de kamerindeling gemaakt. Een heerlijke douche genomen en samen iets gegeten. Daarna zijn we water, fruit, yoghurt, etc. gaan halen voor ons verblijf. Al snel kwamen we bekenden tegen, en zelfs bij de groente- en fruitwinkel werden we herkend.

Job & Pieke zijn nog even op pad geweest om een motor te huren, en de dames hebben de koffers verder uitgepakt.

We gaan met z’n allen heerlijk vroeg naar bed en hopen morgenochtend bij gezondheid heel vroeg naar de school te gaan. We worden om 07:30 uur opgehaald door de motors en hopen dan rond 08:00 uur alle kinderen, leraren & het team van Ruth’s Shelter te verwelkomen.

En oh, wat kijken we daar enorm naar uit!

Welterusten voor strakjes & tot morgen bij gezondheid!

Lieve groetjes,

van ons allemaal!

“Geeft gij hun te eten”