Dag 9!

🖤❤️💚 

Voor ons al een dikke week hier, voor papa & Jacob hun eerste officiële dag in Kenia. 🇰🇪 

Ook vandaag hebben we ons niet verveeld, de dag is echt voorbijgevlogen. 

Vanmorgen hoefde geen wekker te zetten voor de school! Vandaag begon grade 6 met de examens! 🧡

Maarrrrr.. we werden gewekt door de taxi van de meiden. 🤔🙊

Zij zouden rond 06:30 worden opgehaald voor de safari, dus de beste man stond al rond 06:00 te toeteren.😂

Dus ondanks we er niet vroeg op uit hoefde, waren we al lekker vroeg wakker.😅

We hadden met Albert afgesproken, voor het schoolhek! We zouden namelijk langs Fahima gaan, het zieke meisje!🩷

Voor degene die het gemist hebben; Fahima is 7 jaar oud, zit op de Petals school.💙

Woont bij haar oma, is inmiddels geopereerd en haar beentje is eraf.

Het zit namelijk zo; Fahima had een wondje aan haar voet, dit is zo erg geworden… dat ze besloten meteen haar beentje eraf te halen.

Daarnaast is er ook kanker geconstateerd in haar buik. Gelukkig krijgt ze de nodige hulp, wonder boven wonder mag het naar alle omstandigheden goed gaan met haar.👧🏿

Vandaag stond dus een bezoek bij Fahima op de planning.🩷

We zitten in Kenia, dus een afspraak met iemand op tijd maken. …..? 🤔 

Gaat je nooit lukken. 😅😅😅😅

Dus we stonden voor het schoolhek te wachten, op Albert. Een van onze medewerkers van de keuken.

Al snel verzamelde er een schare met kinderen rond ons heen. 👶🏿👧🏿👶🏿👧🏿

We hadden beloofd ons sjaakies te houden, vanwege de examens.🤓

Maarja, de school was gesloten, dat betekende ook geen eten! 🙊

Naast de school was er een moeder al ijverig bezig, met het klaarmaken van visjes. 🐟 

Dit is dus haar inkomsten van vandaag. 😉

De visjes kosten echt niet veel, dus sprak ik met haar af dat ze alle kinderen die hier nu stonden een visje zou geven. Inmiddels al meer dan 15 kinderen.😉

Papa had in zijn koffer van thuis, zijn zondagse schoenen meegenomen. 😁

Omdat hij ze niet meer paste, maar met de kwaliteit was niks mis. 😃

Deze had mama in de koffer gestopt, met de gedachten dat we heus wel iemand zouden tegenkomen.

En ja hoor, die zijn we.🤎

Collins vroeg gisteren om een paar schoenen voor naar de kerk, want hij had alleen maar teenslippers.

Oh wat was hij trots. ☺️ 

Toen hij de schoenen overhandigd kreeg. 

Met de sokken van papa (die nog in de koffer lagen in de schoo) haha, heeft hij ze even gepast.

Wilde persé met papa op de foto! 📸 

Na 45 minuten later dan afgesproken kwam Albert aan! 😂😂😂

Omdat Fahima aan de andere kant van de wijk woont, besloten we met de motor & de auto naar het huis van Fahima te gaan.

Al snel werd de weg ernaar toe slechter, dus besloten we de auto en de motor aan de kant van de weg te parkeren. 

Volgens Albert was het maar een stukje lopen. 

😁

Daar liepen we dan, met de gekregen rolstoel vanuit NL, een tas vol met  benodigdheden voor het meisje door de wijk.

Toen we bij het huisje aankwamen, zagen we Fahima al zitten. 🤎

Met grote ogen keek ze ons aan. Gelukkig hadden we Albert meegenomen want de oma van Fahima kon alleen maar Swahili. 

De jongens stelde de rolstoel af, zodat Fahima erin kon zitten. 🩷

Ach wat was ze blij, toen ze voorzichtig probeerde rond te rijden…. 

Vanuit Nederland hadden we heel veel spullen meegenomen, die ze hier niet hebben.

We hadden al een bed geregeld via Ruth, met een matras.

Dus vanuit Nederland hadden we wat lakens meegenomen, maar ook wat kleding etc.

Ook een rugzakje met wat leuke dingetjes voor Fahima om te doen.

Omdat ze nu alle dagen thuis zit, ze vaak op en neer moet naar het ziekenhuis kan ze wel wat afleiding gebruiken.

Ze keek stilletjes toe…. 

De mannen hadden wat fruit en groente gekocht, en wij wat andere voedzame producten voor deze familie.

Ook deze werden zeer gewaardeerd en blij in ontvangst genomen. 🙂

We kregen een rondleiding door het huisje.

Zagen de gekochte bedden, matrassen en klamboe.

We zagen dat het zusje helaas op de grond moest liggen, omdat het matras kapot was.

Het was een soort hal, met daarin 4 kamers.

Eentje als slaapkamer voor de oma en Fahima, een kamer voor het zusje, een hele rommelige keuken en een ruimte voor douche / toilet. ( geen stromend water, maar een gat in de grond.)

In deze ruimte stond een plastic stoeltje, met een gat erin. Daaronder een emmer.

De oma vertelde dat ze deze speciaal voor Fahima hebben gemaakt. 🩷

We keken onze ogen uit, besefte heel maar dan ook heel goed hoe goed wij het hebben.

Een badkamer met alle gemakken voorzien. Stapels schone handdoeken, washandjes. 

Een kast vol ondergoed, flessen vol met shampoo en luxe producten.

Oh, wat klagen we als het wc papier op is, of we net even de verkeere shampoo hebben gekocht. Of als we even geen warm water hebben.🫢

Hier is dat gewoon altijd zo, iedere dag…. 

🖤❤️💚

We besloten terug te gaan en een matras te gaan kopen voor het zusje.

We kregen 2 stoelen aangeboden tijdens ons bezoek, de enige 2 plastic stoelen die aanwezig waren in het huisje.

Helaas ging er eentje kapot toen er een van ons op ging zitten, dus besloten we ook nieuwe stoelen te kopen. 🤭

We splitste op: de jongens met z’n drien achterop de motor op jacht voor een tafeltje op hoogte. Zodat Fahima haar rolstoel er zo kon onder rijden.

Papa, mama & Pieke op jacht voor een matras. 🛌 

Gelukkig wees Albert ons de weg.🙂

Heel fijn dat we een breed netwerk hebben in Nederland. 🇳🇱 

Piek deelde de zorg in Nederland over het stoeltje met de emmer eronder wat als wc diende voor Fahima.

En kregen we de tip om ergens hier in de buurt een shopje te bezoeken die hele fijne producten verkoopt voor deze omstandigheden. 

En zo reed er aan het einde van de middag een tuktuk gevuld met: matras voor het zusje, een speciale po stoel voor Fahima, prullenbak, emmer om schoon te maken, wat fruit, wc-papier & wat andere benodigdheden die ze echt nodig hebben richting het huisje waar de familie van Fahima woont. 

Wij liepen terug door de wijk naar de auto, en kwamen ook weer van alles tegen.

Heel veel kinderen zonder schooluniform, spelend op straat & met elkaar.

Eigen gemaakte knutsels; echt ze maken van niets iets.🤎

Een auto van houtjes, met wieltjes & lege medicijnflesjes.

We kwamen nog wat oude bekende tegen midden in de wijk op de straat! 🙂

En reden daarna terug naar ons verblijf.

De meiden zijn zoals jullie weten op safari & Nelleke bleef vandaag in het appartement voor haar studie. Helaas moest zij nog wat opdrachten afmaken.

De dag is voorbijgevlogen, veel gezien en meegemaakt.

Zo hebben we ook de oude oma van Collins ontmoet, zij woont heel toevallig tegenover de school.🤎

Een hele lieve, bijzondere vrouw.🩷

We brachten haar een pak meel, en een pakje melk.

Dankbaar werd dit in ontvangst genomen.

Ze was gevallen, dus liep heel mank met een stuk regenpijp.

Toen we in het shopje de po stoel hebben gekocht, hebben we gelijk een stok gekocht. Deze hopen we morgen aan haar te geven.🤎

Wat is het toch bijzonder om hier te zijn. Met mijn lieve ouders, lieve vriend Job, broertje & Tjeerd onze nieuwe penningmeester.

Toen we in de winkel stonden, en we de prijs wilde weten van de po stoel.. zeiden we tegelijk. We delen deze door 6! Toen besefte ik, hoe bijzonder! 

Natuurlijk zijn we hier voor de school, de kinderen/ de keuken van Ruth’s Shelter.

Maar hoe goed hebben wij het in Nederland? Hoe fijn is het om dan met zo iets kleins, iemand te kunnen en te mogen helpen.🤎

Voor morgen hebben we goed nieuws! 😃 

De mannen zijn namelijk toegestaan op de school. Deze dag is er voor sommige kinderen kerk, andere hebben een vrije dag.

Dus zijn er geen kinderen aanwezig op de school & kunnen de mannen het werk afmaken. 😉

We hopen dan morgen ook bij gezondheid vroeg op te gaan, naar de school te gaan en weer veel te kunnen doen.

De dames hopen wat bezoeken af te leggen, o.a. bij Linda die als het goed is weer uit het ziekenhuis thuis mag komen, bij Alfred onze kok even om een hoekje te kijken.

Jayden ( het verbrande jongetje)  het zoontje van Emma onze kok even te bezoeken.

Kortom: genoeg te doen!😀

Zoals ik al zei, de dagen vliegen! Maar we genieten van ieder moment.🙂

En beseffen iedere keer weer, hoe goed wij het in Nederland hebben.

Als je dan zoals vandaag door de wijk loopt vlakbij de school, de kinderen ziet rennen.. sommige op blote voeten, sommige lopen in echt ontzettende oude en vieze kleding. 

Aan de waslijn zie je dan de schooluniformen hangen!💙

We zijn heel dankbaar dat de stichting zo gegroeid is, en er zoveel kinderen iedere dag naar de keuken van Ruth’s Shelter mag en kan komen. Voor voedsel! 🇰🇪

Wat zou het toch groot zijn, als al deze kinderen.. klein & groot.. een nieuw hartje mogen krijgen. Want dat is toch het allerbelangrijkste?

Voor iedereen welterusten voor strakjes.

Heel veel liefs,

“Geeft gij hun te eten”