Donderdag 7 maart | 2023

Donderdag 7 maart vanuit Kenia.

🖤❤️💚

Hier weer een berichtje vanuit Kenia.

Allereerst willen wij jullie heel erg hartelijk bedanken voor de positieve berichten die we hebben ontvangen naar aanleiding van onze dag verslagen.

Iedere avond is het weer een sport om alles op een rijtje te zetten, van wat we allemaal hier meemaken. We willen jullie zo goed als mogelijk uitleggen hoe de situatie hier is en hoe het er hieraan toe gaat.

Ook willen we jullie heel erg hartelijk bedanken voor het starten met het sponsoren van een kindje bij onze stichting; Ruth’s Shelter. Wat fijn dat er nu steeds meer kinderen een sponsor krijgen! Mocht je twijfelen of zijn er vragen, app dan gerust. 😉

Helaas is nog niet heel de playgroup gesponsord, dus mocht je het nog willen, zouden wij daar erg blij mee zijn! Meer informatie is ook te vinden op onze website.

Vanmorgen vroeg wisten we ons weer een weg te banen door het verkeer, waarbij, zoals we al eerder vertelde, alles kriskras door elkaar heen gaat. Nergens zijn er stoplichten of zebrapaden. En voorrang moet je maar nemen, anders kan je nooit oversteken. 🙈

Gelukkig zien ze ons als witte mensen wel rijden en zijn er ook mensen die dan vriendelijk wachten tot we de straat zijn overgestoken. We beginnen het ook wel een klein beetje leuk te vinden, het rijden op de scooters en zeker aan het einde van de dag, als het een beetje waait.

☀️

Vanmorgen zagen we onderweg nog ergens brand en er stond een hele groep mensen omheen. De brandweer was al aan het blussen en gelukkig viel het mee. Het was wel indrukwekkend om te zien. 👀

Toen we op school aankwamen, hadden de kleinste kinderen net hun Porridge gekregen. Sommigen zwaaiden al enthousiast en we werden gelijk herkend. Job, Piek en mama Bianca. Zo schattig. Sommigen stonden in een groepje heerlijk te genieten van hun warme beker Porridge, zo lief om te zien.

🩵💜💙

Omdat we nu al een aantal dagen achter elkaar in de drie kleinste klassen aanwezig zijn, gaan we de kinderen ook wat beter gaan leren kennen. We merken dat ook aan de kinderen dat ze ons gaan herkennen, omdat we er iedere dag weer zijn. Zo leuk!

Zo is er bijvoorbeeld een meisje uit de playgroup, die heel de tijd stiekem op m’n rug zit te tikken als ik van een ander kindje een foto aan het maken ben. Of een ander jongetje dat iedere keer weer aan ons voelt, omdat hij gewoon niet kan geloven hoe wit wij zijn. En als ze de kans krijgen, zitten ze even met hun lekkere zweethandjes aan ons haar om te voelen of het echt is. Haha.

Job ging weer verder met de bankjes aan de muur en helaas was er al eentje gesneuveld. Dus besloot Job hem steviger te maken en ging hij samen met Albert aan de slag. 😊

Mama en Pieke besloten verder te gaan met de foto’s voor de sponsors in NL en hebben nu PP1 & PP2 op de foto gezet. Eerst hebben we alle kinderen voorzien van een button met hun naam erop en daarna allemaal om de beurt op de foto. Deze kinderen zijn iets groter dan de kinderen uit de playgroup, dus sommigen vonden het vooral heel leuk en schaterden het uit van het lachen. 🙂🙂🙂🙂

Anderen vonden het vooral heel spannend, maar na wat gekkigheid kregen we ze toch wel aan het lachen.

De kids uit PP2 kregen instructies van de juf dat ze zich netjes moesten gedragen en dat de jongens hun blouse of shirt in hun broek moesten doen. Na de foto kregen ze allemaal een mooie sticker en toen was het tijd voor de klassenfoto’s.

Oh, wat een werk. Een klas met wel meer dan 30 kids op de foto krijgen en niet goed Swahili spreken. 🙃

‘Nee, niet je tong uit je mond.’ ‘Nee, niet daarheen kijken, even hierheen!’ 😂😂😂Joeeehoeee, hallloooo!’ En ondertussen ook maar gekke gezichten trekken. 😜

‘Oh nee, wacht die jongen daar links heeft iets fels in zijn hand.’ ‘Oh wacht, dat meisje moet haar hand naar beneden doen.’ 🤣🤣🤣🤣

Het was waarschijnlijk ook wel lachwekkend om ons zo bezig te zien. Gelukkig hebben we nu vier klassen gehad en ook vier hele mooie klassenfoto’s. 🤎🤎🤎

Na het middageten zijn we verdergegaan met Grade 3. Deze kinderen zijn een stuk ouder en weten gelukkig wel precies wat we bedoelen.

Zo leuk! In Grade 3 zitten inmiddels heel veel kinderen die al vanaf het begin, al sinds 2018, bij onze stichting horen.

Erg mooi om te zien hoe ze zijn veranderd en steeds ouder worden. Maar ook mooi om op te merken, hoe ze van zo klein en jong toen, nu echt zijn gegroeid, mede door het onderwijs, voedsel maar bovenal het geestelijke voedsel. We zien dat er goed voor ze wordt gezorgd hier.

Voor deze kinderen hadden we een heel leuk werkje, namelijk Diamond Painting. Dit hadden we vanuit NL meegenomen en zo konden deze kinderen dat gezellig met elkaar doen. Ze keken hun ogen uit toen we de werkjes uitdeelden, zoiets hadden ze nog nooit gezien.

Ze hebben de hele middag ijverig gewerkt en wij vonden het zo gezellig om ze te helpen dat we helaas geen foto’s hebben gemaakt. Helemaal vergeten.

Ook hebben we alle kinderen van Grade 3 op de foto gezet en kregen ze daarna een lekkere lolly.

Dit ging allemaal heerlijk gestructureerd en al snel waren alle kids op de foto gezet en werd het tijd voor de klassenfoto. Samen met de juf. Juf Lumumba, stiekem een erg geliefde juf. Oh en wat kan ze goed zingen.

🖤❤️💚

Omdat we in de drie kleinste klassen de kinderen allemaal een schaapje van wol hebben laten maken, wilden we met de kinderen ook nog zingen. Het lied: Jezus is de Goede Herder! Maar de kleinste kinderen konden dit lied nog niet, dus zijn we samen met Albert, uit de keuken en juf Lumumba en haar klas, net na het middageten naar de playgroup gegaan en hebben we met elkaar gezongen. 🐑

Oh, wat klonk dat mooi. Jezus is de Goede Herder, Jezus Hij is overal. En wat een enthousiasme hadden de kinderen uit Grade 3. De kleine kids keken hun ogen uit. Sommige kinderen probeerden mee te zingen en toen we begonnen aan het lied ‘Lees je Bijbel, bid elke dag’ probeerden een aantal kinderen de gebaren erbij te doen. Daarna volgden er nog een aantal liederen en zongen ze over Noach die de ark aan het bouwen was.

Jayden, het zoontje van onze Emmah (de kok van Ruth’s Shelter) is nog geen 3 jaar en zit ook in de playgroup. Zo’n rustig mannetje, hij kijkt zijn ogen uit. Omdat hij nog zo klein is, ging mama hem vandaag helpen met eten. De juf regelde een lepel en zo kon hij ook genieten van zijn lunch.

Juf Naomi is de juf van de playgroup en is echt een ontzettend lieve en zorgzame juf. Ze ziet elk kind en heeft ook zoveel liefde voor haar klasje.

🤎🤎🤎

In de keuken werden er ondertussen bananen geleverd voor morgen en waren ze alweer aan het schoonmaken. 🍌

Wat ook heel erg fijn is, is dat we sinds deze week een meisje Ascha, een baan hebben kunnen geven. Zij heeft helaas nooit naar school kunnen gaan en heeft ook al heel jong een kindje gekregen. Ze komt op school schoonmaken. Iedere morgen begint zij vanaf nu om 06:00 uur en gaat ze alle klassen langs om alles netjes te maken. De vloeren worden gedweild bij de kleinste klassen en de toiletten worden schoongemaakt.

Ascha was erg blij met de baan! Wij hielpen Ascha al een poosje, maar ze had geen werk. Nu door deze baan kan ook zij haar eigen inkomsten verdienen en zichzelf en haar kindje onderhouden.

Toen was het ineens alweer laat en werden de kleinste kinderen opgehaald door hun moeder of beide ouders. Er bleven ook veel kinderen op het schoolplein spelen. Sommige kinderen waren aan het rennen en ergens anders zaten er twee meisjes een spelletje te spelen in het zand. Weer twee andere kinderen deden, denk ik, alvast hun huiswerk.

Nelly, de secretaresse van de school, vertelde me dat sommige kinderen wachten op hun broer of zus uit een hogere klas en anderen bleven gewoon nog even voor de gezelligheid. ♥️

Na afloop bij de foto’s, kregen alle kids een sticker en grappig genoeg ontdekte ik ineens een meisje met 2 stickers op haar oren geplakt. Hoe blij kan je zijn met een sticker! 💜

We reden weer terug naar ons verblijf en werden hartelijk uitgezwaaid door de kinderen.

Weer een dag voorbij! Wat vliegen de dagen voorbij en wat genieten we van het samen zijn met het keukenpersoneel van Ruth’s Shelter, maar ook van de leraren met de kinderen.

Als we de dagen op school zijn, willen we ons wel in tienen kunnen delen om overal te zijn, maar helaas gaat dat niet. 🫢

Daarom proberen we echt iedere dag een andere klas te bezoeken. Morgen hopen we te starten in Grade 1. Ze zien een bezoek in de klas echt als een feestje en kijken er enorm naar uit.

Niet alleen de kinderen, maar ook de leraren bijvoorbeeld. We hebben daarom ook voor iedere klas weer een ander ‘knutselwerkje’ meegenomen vanuit NL, zodat ze echt als klas een eigen iets hebben.

We wilden nog even laten weten dat het met het jongetje, wat gister was gevallen, naar omstandigheden goed mag gaan.

Hij was vandaag nog thuis, maar hopelijk is hij snel weer op school. We hebben gezien dat het eigenlijk heel onveilig is, bij de drie kleinste klassen. Er is weinig schaduw en het is geen veilige plaats. We hebben de kosten opgevraagd om bijvoorbeeld de vloer gelijk te maken en een stevig hek om de tegels te zetten. We hopen dat we dit ook gefinancierd kunnen krijgen en de kinderen binnenkort weer veilig kunnen spelen.

We hebben sinds kort bijna alle klassen kunnen renoveren, dankzij een aantal grote sponsors en nu liggen er in de drie kleinste klassen tegels.

Veel schoner en hygiënischer. Vanuit NL hopen we deurmatten mee te nemen en als het goed is zou er een juf op zoek gaan naar rubberen deurmatten.

De kinderen zijn al wel heel goed geïnstrueerd, over wat ze moeten doen voordat ze de klas in mogen, zie de foto’s & filmpjes. 📸

Morgenochtend hopen we eerst wat souvenirs te gaan halen, die we besteld hebben. Deze willen we meenemen naar NL en gaan verkopen voor onze stichting Ruth’s Shelter.

Daarna hopen we weer naar de school te gaan en de klassen in te gaan. Wat we gaan maken met de kids, blijft nog even een verrassing.

Morgen hopen Moos en Careltje te beginnen aan hun reis naar Kenia en we kijken uit naar hun komst. Zaterdag hopen zij, bij gezondheid, aan te komen in Mombassa en zullen wij hen daar ophalen. 🇰🇪

We hopen dat jullie weer genoten hebben van ons verhaal en ik hoop dat het op tijd verstuurd kan worden. Vanmorgen vroeg hadden we helaas geen stroom en ook nu, tijdens het typen van dit verhaal, zitten we zonder stroom. Job stond net lekker onder de douche en mama wilde net thee gaan zetten. Dat wordt even improviseren, maar dat zijn we inmiddels al wel een beetje gewend.

Oh, wat zijn wij dan verwend hè, in Nederland.

Als we dorst hebben, pakken we drinken. Als we naar de wc gaan, hebben we bergen wc-papier.

Hier is het zo anders! Hier staan de kinderen buiten bij een kraantje wat water op te vangen, als ze dorst hebben en gaan ze naar het toilet zonder wc-papier en hangen ze boven een gat…

Natuurlijk weten ze niet beter, maar je beseft wel hoe goed wij het hebben.

En dat we daar maar heel dankbaar voor moeten zijn.