Zaterdag 9 maart! ☀️

De wekker ging hier al vroeg, want we werden om 06:00 opgehaald. 🙂
Het was al heerlijk warm, en de taxi was de weg kwijt geraakt. 🫨

Gelukkig heeft hij ons verblijf kunnen vinden, en zo vertrokken we iets later dan gepland richting Mombassa…..
We kregen even de schrik want toen we de taxi auto zagen, dachten we misschien past het wel helemaal niet. 🤔
2 extra mensen, 4 grote koffers en handbagage. 🤔
De man opende de klep van de auto, liet ons de achterbak zien…. 👀
Oei, als dat maar zou passen. 🫢Misschien kunnen we dat grote wiel eruit laten vroeg ik? 😄
Neee, zei de man. ‘als we een lekke band krijgen onderweg, moet ik wel de band kunnen verwisselen’. 😂

Vol spanning stapte we in & reden we naar Mombassa.
Oh, wat hebben wij met zijn 3en zitten genieten van de airco in de auto, we kwamen gewoon bij.
We kregen gewoon koude benen, haha. 😂
Wat een bizar groot verschil met in Nederland en hier qua temperatuur he? 🙂

Careltje & Moos zouden om 09:00 aankomen in Mombassa en we wilde ze graag verrassen. 🤎🤎

Al snel kwamen we aan bij de Airport en hoefde we nog maar heel eventjes te wachten.
Stiekem probeerde we over het muurtje te gluren of we ze al zagen, maar helaas. Haha. 👀

Maar toen was het moment eindelijk daar! 🥰
Na een lange reis mochten Moos & Carel ook in Kenia aankomen.
Zo leuk! 🤎🤎🤎🤎🤎

Na een hele goede & voorspoedige reis mogen we nu met z’n 5en in Kenia zijn.

We besloten snel terug te rijden naar ons verblijf, want het is natuurlijk zaterdag, dat betekend erg druk onderweg.🙂

En dat was goed te zien ook, wat een mensen massa zijn wij tegengekomen onderweg.
Auto’s kris kras door elkaar, kinderen over de straten, mensen die langs de weg op de grond lagen.

Gelukkig kwamen we al snel aan bij de Ferry, en konden we er echt nog maar net op het nippertje bij. 😬
De klep van de pont op standje half, en ja hoor gassen maar.
Het scheelde niet veel! 😵

Aangekomen bij het verblijf hebben we geholpen met het uitpakken van de koffers, en hebben Moos & Carel zich heerlijk kunnen opfrissen.
Wat een reis is het toch iedere keer weer.
Vrijdag rond 13:00 uur vetrokken vanuit Ouddorp, en zaterdag 12:00 aangekomen bij het verblijf. 😃

Job & Pieke besloten er nog een scooter bij te huren, zodat we maandag bij gezondheid op de scooters naar de school kunnen.
Maar toen Job een echte Keniaanse motor zag staan, was hij meteen verkocht. 🏍️
En zo reed Job als een heuse Keniaan, want hij ziet inmiddels heerlijk bruin door Ukunda.😄

Toen Job de brommer aan het regelen was, stapte Pieke af bij het kraampje naast de man van de brommer verhuur.
Er zat een man in de schaduw te lezen, ik dacht het lijkt de Bijbel wel.
Al snel stond hij op, en groette vriendelijk.
Wat een lieve, rustige man dacht ik. Hij liet me rustig rond kijken in zijn shop.
Toen ik naar de prijzen vroeg van de producten die hij verkocht, gaf hij een hele eerlijke prijs.
Ik vond dat zo eerlijk van hem, en voelde meteen dat deze man zich dus heel eerlijk opstelde.

Hij liet me zien hoe de trommels werkte die hij verkocht, en vertelde over zijn shopje.
Toen ik langs de stoel liep waarop hij zat met het lezen, zag ik dat de Bijbel open lag.
2 Samuel was hij aan het lezen, zo midden op de zaterdagmorgen in zijn shopje aan de kant van de weg.

🖤❤️💚
We besloten richting de wijk te rijden, waar het in 2018 allemaal is begonnen.
Waar Moos & Pieke bananen uitdeelde aan kinderen, midden in de wijk.. 🍌 👧🏿
Zo leuk was het om nu met z’n drieën de wijk in te lopen, en herinneringen op te halen.
We werden al snel herkend, en zoooo grappig.
Want moos & ik hadden toevallig de zelfde jurk aan, dus dachten ze allemaal dat Moos.. Pieke was. Haha. 🩵🩵

Zelfs Albert die we tegen kwamen, keek verbaast. En kwam er pas later achter dat Moos er was .. 🙂

Ook kwamen we moeders tegen waarvan hun kinderen op de Petals school zitten, en sommige waren ijverig bezig.
De ene verkocht vis, weer een ander was aardappeltjes aan het bakken. Het was erg bedrijvig!

We kwamen zelfs de schoenmaker tegen, die in 2018 op het zelfde plekje als vandaag met zijn spulletjes zat! Zo bizar.

We besloten met elkaar langs onze lieve vriend Alfred te gaan, hij is de kok van Ruth’ Shelter. Alfred heeft slokdarmkanker, maar hij mag nog in ons midden zijn.
Naar omstandigheden mag het ook goed gaan met hem, vanuit Nederland hebben we via via hele fijne proucten gekregen voor de wond die hij in zijn buik heeft.
Alfred kan namelijk geen voedsel eten, dus moet hij het soms fijnmalen en gaat het via een slangetje.
Zo ontzettend bizar, om weer op te merken dat het zo anders is ook in de medische wereld hier in dit verre Kenia.
Toen we vroegen aan zijn vrouw en Alfred hoe het nu mag gaan, was zijn eerste antwoord; ‘ We danken de Heere’, dat ik er nog mag zijn.’

🖤❤️💚

Zo werden we vanavond door Emmah de moeder van Jayden ( het verbrande jongetje ) opgebeld, en begrepen we dat hij een soort zwelling heeft aan zijn zijde.
We schrokken enorm van de foto’s, en hebben meteen dokter Patroba ingeschakeld.
Hij is een hele lieve bijzondere dokter hier in Ukunda, en heeft zijn praktijk hier in de buurt.
Door de fijne contacten met hem en zijn vrouw, mogen we maandag langs komen met de kleine Jayden.
Hopelijk mag alles meevallen, zo zielig zo’n klein manneke met zoveel pijn.

Al snel hadden ze door dat we in de wijk waren, en werd ook Job herkend.💙
Een aantal jongens hadden hem al gespot, Job kocht bij een kraampje een aantal voetballen voor de kids.
Zo konden ze daar mee spelen, sommige wisten het nog van de vorige keer! 🥎

Vandaag hebben we het niet te laat gemaakt, want Moos & Carel hebben een lange reis achter de rug. 😊
We gaan daarom vanavond lekker op tijd naar bed, hopen morgen DV de kerkdiensten van thuis mee te luisteren.

We hopen jullie maandagavond bij gezondheid weer bij te kletsen over onze dagen hier in Kenia.

Heel veel liefs,
Mama | Moos | Carel | Job & Pieke