Hier weer een berichtje van ons!
Donderdag 16 oktober 2025
Vandaag waren we alweer vroeg op school te vinden.
De afgelopen dagen hebben we veel achter de schermen kunnen en mogen regelen.
Omdat we deze keer een maand in Kenia zijn, is dat echt ontzettend fijn.
Normaal gesproken vliegen we van het ene naar het andere, maar nu kunnen we alles wat rustiger aanpakken.
We nemen dus langzaam de Keniaanse gewoonten over.
We komen gerust een uur te laat, en als we zeggen: *“we zijn er bijna,”* zijn we vaak nog niet eens vertrokken…
Afgelopen zaterdag hadden we een afspraak en waren we eens een keer een uur te vroeg.
De persoon met wie we hadden afgesproken was erg verbaasd — de dag ervoor kwamen we namelijk drie kwartier te laat.
De kinderen hebben het enorm naar hun zin, omdat we iedere dag wel iets extra’s voor ze hebben.
De ene dag een ei, de andere dag een stuk watermeloen of een banaan.
Vandaag hadden we voor alle kinderen een klein aardigheidje.
We zijn alle klassen langs geweest, en elk kind mocht zelf iets uitzoeken uit de mand.
De een koos trots een sleutelhanger, de ander een fluitje, een tandenborstel… Voor iedereen was er iets leuks.
We krijgen regelmatig de vraag van sponsors of ze iets mogen geven aan hun sponsorkindje.
Natuurlijk is dat ontzettend lief! Maar het voelt wrang tegenover de kinderen die (nog) geen sponsor hebben.
Daarom hebben wij als bestuur besloten om álle kinderen iets te geven — en dat moment was dus vandaag.
Namens alle kinderen: ENORM BEDANKT!
Gisteren hoorden we dat de oud-premier van Kenia is overleden.
Dat heeft helaas ook gevolgen voor ons als school en keuken.
Morgen zou eigenlijk de Culture Day zijn, maar alle scholen en bedrijven zijn gesloten vanwege de nationale rouwdag.
Voor de kinderen heel verdrietig — ze hadden er zó hun best voor gedaan.
Gelukkig mag de keuken wel open blijven, en mogen de kinderen morgen gewoon hun eten komen halen.
We hadden speciaal voor deze dag voor alle kinderen een stukje vlees geregeld — iets wat ze maar één keer per jaar krijgen en waar ze erg naar uitkijken.
We zijn dan ook heel blij dat dit alsnog door kan gaan.
De inkoop was namelijk al gedaan, en dus werd vanmiddag ‘Freddie’ — de koe — opgehaald.
En vanavond… was het helaas einde koe.
Tja, wij kopen het in de supermarkt ..
Maar hier in Kenia gaat het puur vers.
De planning voor de komende dagen is voor ons iets anders dan normaal.
Gelukkig hebben we vandaag nog veel kunnen doen van wat we op de planning hadden staan!
Met hulp van de leraren is alles goed verlopen.
We hebben de Bijbeltjes van de GBS kunnen uitdelen, samen met de kleurplaten en werkjes die we eigenlijk maandag met de kinderen wilden doen.
De lerares van de jongste klassen heeft voorgelezen uit het boekje van Mary Jones, terwijl de kinderen rustig zaten te kleuren.
We kregen vanuit Nederland een aantal handige tips over hoe we het beste en snelste de eieren konden pellen — en dat bleek vandaag een groot succes!
Hartelijk dank voor de tips.
Vanmiddag werden alle kinderen op het schoolplein verzameld, waar de aankomende activiteiten werden gedeeld.
Aanstaande dinsdag is het Graduation Day’
een hele bijzondere en feestelijke dag.
Alle ouders komen dan naar school en krijgen, samen met de kinderen, een lunch aangeboden.
Na wat advies en hulp van onze kant, hopen we dat het dit jaar een goed gestructureerde en fijne dag wordt.
Vrijdag 17 oktober 2025
Ook vandaag waren wij weer volop tussen de kinderen te vinden.
Toen we vanmorgen bij de school aankwamen, stonden alle kinderen al op het plein.
De leraren waren met de oudere kinderen aan het volleyballen.
Wij zorgden ervoor dat de andere kinderen konden tafeltennissen, op een geïmproviseerde tafel — maar dat mocht de pret niet drukken.
De jongste kinderen renden vrolijk overal tussendoor.
In de keuken was het team druk bezig met de voorbereidingen voor de lunch:
een stukje vlees, een banaan, wat rijst en een beker juice.
De kinderen hebben echt zitten smullen van deze feestmaaltijd — de bordjes werden letterlijk leeg gelikt.
Omdat het vandaag een vrije dag was, droegen de kinderen geen schooluniform.
Dat geeft ons altijd een heel duidelijk beeld van hoe ze er echt bij lopen zonder uniform.
Veel kinderen dragen te grote of gescheurde kleding, en de meeste lopen op blote voeten.
Het blijft indrukwekkend om ze zo één voor één te zien.
Hartverscheurend is het om te merken dat er ook kinderen zijn die niet naar school gaan, of op een andere school zitten…
Zij staan dan bij het hek toe te kijken hoe onze kinderen in de rij staan voor hun maaltijd.
En dan zie je ineens een kind een handjevol rijst door het hek heen delen met een ander kindje…
Zo hartverwarmend en confronterend tegelijk.
Gelukkig gebeurt dit zelden, want op vakantiedagen mogen álle kinderen uit de wijk langskomen voor een bordje rijst.
Maar op een dag als vandaag moesten we de keuze maken om alleen de schoolkinderen toe te laten. Anders was het niet meer te overzien.
Na de lunch gingen alle kinderen huiswaarts met een goed gevulde maag.
Voor de leraren en het keukenpersoneel was er daarna ook een gezamenlijke lunch, gevolgd door een teamvergadering.
We kijken terug op een heel waardevol moment samen.
Als bestuur mochten we daarin ook onze bijdrage leveren — en proberen we iedere dag opnieuw een voorbeeld te zijn.
Waar mogelijk willen we ondersteuning bieden.
Er is nog zoveel te leren, zowel voor hen als voor ons.
We kunnen en willen de mensen hier niet veranderen.
Maar als de Heere het werk zegent dat wij hier mogen doen… En niet uit eigen kracht! Maar door Zijn kracht en wijsheid die we elke dag opnieuw nodig hebben.
We mochten vandaag een aantal Bijbels en een dagboek overhandigen aan het team.
Daarbij hebben we besproken én gevraagd of ze hier elke ochtend als team mee willen starten.
Het is zo belangrijk dat ook zij mogen ervaren dat ze een voorbeeld zijn voor de kinderen, en hen mogen wijzen op dat Ene nodige.
Daarna was het tijd voor gezelligheid: we speelden een potje bingo onder het genot van iets lekkers.
Wat blijft dit toch hilarisch om met hen te doen!
Ze waren slim: iedereen kreeg een potloodje en mocht zelf de bingonummers invullen.
Totdat ze ontdekten dat er een gum op de bovenkant van het potloodje zat…
en je dus gewoon de cijfers kon aanpassen zodra je het goede nummer hoorde!
Het werd uiteindelijk een heerlijke, oneerlijke, valsspelende, maar vooral gezellige en onvergetelijke bingo.
Sinds gisteren hebben we ook een nieuw gezicht in de keuken: Mama Aisha.
Een ontzettend lieve, maar ook zeer zorgbehoevende moeder, over wie we ons als stichting graag willen ontfermen.
We weten nu al: dit gaat niet makkelijk worden. Ze heeft veel begeleiding en leiding nodig.
Maar bovenal: liefde en geduld.
We gaan als team ons best doen om haar te helpen en te ondersteunen.
Haar situatie is verdrietig, maar toch mochten we vandaag een beetje vreugde ervaren.
Ze zat als een kind tussen de andere teamleden in, vroeg zélf om een keukenschort omdat ze er graag bij wil horen.
Bij de bingo wist ze niet wat cijfers waren, en ze was dolblij met de aangebakken restjes rijst.
Hartverwarmend én hartverscheurend tegelijk.
We zeggen zo vaak tegen elkaar: “Wat een wereld is het toch…”
En wat hebben wij het goed in Nederland. Soms worden we er gewoon stil van.
Het was inmiddels al tegen zessen toen we hoorden dat we beter naar ons verblijf konden gaan.
Het begon al te schemeren en vanwege het overlijden van een een oud premier waren er veel optochten in de wijk, die vaak eindigen in onrust of opstootjes.
We hebben ons er gelukkig goed doorheen kunnen manoeuvreren en zijn nu weer veilig terug.
We hebben nog zoveel te vertellen — en zoveel foto’s en filmpjes om met jullie te delen.
Maar dat bewaren we voor de volgende keer.
Helaas hebben we slecht internet bereik, laden de foto’s van de camera niet goed & komen we eigenlijk tijd te kort haha.
We hebben ook heel veel mailtjes, reacties & vragen maar die hopen we bij gezondheid snel te beantwoorden.
Een hele lieve, warme groet van ons twee!